Uiteraard is een voorwaarde voor een blijvend leefbare toekomst dat het goed gaat met de mens en met de maatschappij waarin zij/hij leeft.
Dat betekent vooral
- in je basisbehoeften kunnen voorzien – eten, drinken, een dak boven je hoofd, onderwijs – goed onderwijs, erbij horen en financieel rond kunnen komen, en
- binnen een maatschappij waarin je je veilig voelt met een goed functionerende overheid en waar je vertrouwen kunt hebben in overheid en rechterlijke macht.
Onze manier van leven en onze waarden zijn de uitdrukking van de maatschappij waarin wij leven. En daar klampen we ons aan vast. (…) Ik heb ruim tien jaar in eenzame opsluiting gezeten. Ik had alle tijd. Ik heb zeven jaar geen boek opengeslagen. Het gaf me tijd om na te denken. En dit heb ik ontdekt. Ofwel je bent gelukkig met erg weinig zonder jezelf te overbelasten omdat je blijdschap in jezelf hebt, ofwel je komt nergens. Dit is geen pleidooi voor armoede. Het is een pleidooi voor soberheid. Wij creëerden een consumptiemaatschappij die altijd zoekt naar groei. Als er geen groei is, is het tragisch. We hebben massa’s overbodige behoeften uitgevonden. Je moet blijven kopen, weggooien, en we verwaarlozen ons leven. Als ik of jij iets koop, betalen we niet met geld: we betalen met de tijd van leven die we hebben besteed aan het verdienen van dat geld. Het verschil is dat je geen leven kunt kopen. Het leven verstrijkt gewoon. En het is vreselijk om je leven te verspillen door je vrijheid in te leveren.
José Mujica,
president van Uruquay tussen 2010 en 2015Bron: de documentaire Human (2015) van Yann Arthus Bertrand, gevonden in De Fundamenten, Ramsey Nasr, voorjaar 2021